vrijdag 4 februari 2011

Kindermishandeling

Het komt regelmatig voor een melding van kindermishandeling of in ieder geval de verdenking daarvan. Wat u kunt doen heb ik hieronder genoemd.

U bent ongerust over een kind bij u in de buurt (of op school bij uw zoon of dochter) en denkt aan mishandeling of misbruik. Laat dat kind dan niet overaan zijn of haar lot. Via politie en justitie kunt u vragen om advies en bescherming van het kind. Hulpverleners, zoals de kinderbescherming, kunnen proberen de mishandeling te stoppen en hulp bieden aan het gezin, zie www.kinderbescherming.nl.

Wat doet de politie?
Slachtoffers van kindermishandeling, die (misschien) aangifte willen doen en melders die signalen willen doorgeven, kunnen zich bij de meeste politiekorpsen melden bij de speciale afdeling Jeugd- en zedenzaken. Daar werken agenten en rechercheurs, zowel mannen als vrouwen, die speciaal zijn opgeleid om dit soort zaken te behandelen. Deze politiemensen zijn zeven dagen per week, 24 uur per dag, bereikbaar. Wilt u in contact komen met deze afdeling, bel dan eerst even 0900 – 8844 en vraag naar de afdeling Jeugd- en zedenzaken in uw politieregio. De politiemensen van de afdeling Jeugd- en zedenzaken luisteren naar uw verhaal, maken eventueel een proces-verbaal op, verlenen hulp en kunnen u doorverwijzen naar instanties zoals een Blijf-van-mijn-lijfhuis, het GGZ en de Raad voor de Kinderbescherming. Actief onderzoek door de politie zelf, kan ook leiden tot aanmelding/aangifte. Aan de opvang en hulpverlening van de politie zijn geen kosten verbonden.


Meer informatie
Kijk voor meer informatie, bijvoorbeeld over de preventieteams kindermishandeling, op de internetsite van het ministerie van Justitie. Op deze site vindt u veel informatie over de aard en omvang van seksueel misbruik van kinderen in Nederland, het signaleren en voorkomen van seksueel kindermisbruik en de aanpak van de plegers ervan.Kijk voor het dichtstbijzijnde Advies- en meldpunt Kindermishandeling op www.amk-nederland.nl.

Laten we zuinig zijn op onze kinderen!
Tot blogs
Peter(uw wijkagent)
Gepost door op

2 opmerkingen:

  1. Astrid8 februari 2011 om 21:36

    Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Astrid8 februari 2011 om 21:49

    Dit soort dingen moet je afkeuren en kun je ook inderdaad op een gegeven moment aanpakken, ten minste, dat hoop je.
    Ik maak me ook altijd druk over een ander soort mishandeling, en dat is dat gepest van de jeugd onder elkaar. Thuis moet het veilig zijn, dat klopt. Maar het is ook niet misselijk hoe hard jongeren, kinderen, voor elkaar kunnen zijn. Ouders zouden veel beter in de gaten moeten hebben wat hun kind eigenlijk op straat doet. Ik heb nu een bepaald meisje in gedachten dat zich altijd jaloers opstelt tegenover anderen van haar leeftijd. Dat levert scheldpartijen op en harde woorden. Anderen worden erbij betrokken en je krijgt negatief groepsgedrag.
    Ik denk te weten, dat het bij haar thuis ook niet prettig is. Het liefst zou ik, omdat ik me zulke dingen zo aantrek, met die ouders/moeder gaan praten. Maar dat is niet mijn taak. Waar liggen je grenzen in de gemeenschap? Soms denk ik, dat ze op de basisschool ook wat meer moeten en kunnen doen. Maar je moet wel weten wat er speelt. Ouderpraatgroepen per klas om onderwerpen bespreekbaar te maken? Ik geef niets om een oudervereniging die de school helpt met de organisatie. Daar zou ik mijn tijd niet aan willen en kunnen besteden. Ik heb het er zelf te druk voor, omdat ik ook in het onderwijs zit en me met de oudere pubers bezighoud. Maar omdat er meer afspeelt in de klas dan je denkt - op straat - onderling, ben ik er een voorstander van om contact met de ouders te hebben. Maak de dingen bespreekbaar. Help elkaar, want uit de opvoedkundige boeken kunnen we het niet halen. We moeten elkaar hierin bijstaan. Misschien wijk ik af van het onderwerp, maar ze houden wel verband met elkaar, want het gaat om veiligheid in huis en het gaat om de directe omgeving. De mensen in de maatschappij zijn te indivdualistisch. Als we dat blijven roepen en niemand neemt het initiatief om iets samen aan te pakken, of misschien is dat er al zonder dat ik het weet, dan blijft het zo.
    Gisteren hadden we een discussie in de klas (havo 5) over hangjongeren en helaas waren er een paar die vooroordelen hadden over andere culturen. Ik zeg het netjes. Ik gaf aan: dit is geen individueel probleem, waarbij je je mening kunt baseren op een paar ervaringen. Er komt veel meer bij kijken. Eigenlijk praten we over maatschappelijke zaken, maar hoe te werk gaan, als iedereen individueel te werk gaat? Dan gaan verbeteringen maar langzaam of ze komen niet.
    Hoe denkt u hierover? Dit gaat ook over de jeugd. Ook over de derde generatie en de jeugd die in de Nederlandse cultuur opgevoed wordt, de Nederlandse Nederlandse cultuur. Zij vormen de toekomst en zij moeten elkaar leren te begrijpen. Over en weer. En ook op hen moeten we zuinig zijn.
    Ik gaf aan: "Soms moet je iets meer moeite doen om een persoon uit een andere cultuur te leren kennen. Het is altijd makelijk om vooroordelen te hebben. Maar kijk iets verder dan dat."
    Wat wij op school doen, kunnen we niet alleen dragen. Wat de politie doet, kan niet alleen gedragen worden. We hebben elkaar nodig in de maatschappij. En daarmee lossen we ook bovenstaande problemen eerder op. Want we geven weer om elkaar, we durven weer samen na te denken over dingen die er echt toedoen. Daar gaat het allemaal om. En zo denk ik erover.
    Astrid
    Docent Nederlands en moeder van twee opgroeiende pubers

    BeantwoordenVerwijderen

Abonneren op: Reacties posten (Atom)