Donderdag 21 oktober 2010, was het zover. Wat ik lang had zien aankomen ging vandaag gebeuren, een woning zou worden ontruimd. Vaak had ik betrokkene bezocht en gewaarschuwd voor de consequenties van het handelen in en rondom de woning. In de tussentijd een dossier opgebouwd om gefundeerd vanuit mijn rol als wijkagent te kunnen aangeven waarom naast allerlei andere problemen op bv financieel gebied een ontruiming gerechtvaardigd is.
Naast de kille realiteit, ben ik juist degene die ook de andere kant ziet van betrokkene(n), de onmacht en het langzame proces van verval. Een verval wat gestopt kan worden als men zich richt tot de juiste partijen, maar in veel gevallen nemen mensen hun toevlucht tot andere niet gangbare wegen en dan juist is een ontruiming vaak onafwendbaar. Men komt in een circuit waar hulp niet voorop staat, meer gebruikmaking van de situatie.
Vaak hoor ik, ik heb geen keus, ik moest het wel zo doen. Dat is nu juist niet waar, iedereen heeft altijd een keus. Je kunt je laten helpen bij het maken van een verantwoorde keuze. Onze gemeente kent vele organisaties die kunnen helpen als je zelf geen uitweg meer ziet, vraag het eens aan je wijkagent.
Niet dat deze je direct kan helpen, maar hij weet wel op welke bel je kunt drukken om de juiste hulp te krijgen. De juiste keuze kan in veel gevallen een ontruiming voorkomen.
Bij de ontruiming staan twee containers voor de deur, een voor de huisraad die wordt opgeslagen en de ander voor restafval wat wordt vernietigd. Juist deze laatste maakt een ontruiming triest, maar wel onontkoombaar. Voor betrokkene betekend dit het einde van een periode, maar het kan meteen het begin zijn van een nieuwe start.
tot blogs
Peter
uw wijkagent
Geen opmerkingen:
Een reactie posten